Του Κωνσταντίνου Σιούμπουρα
Η πρώτη λογική εξήγηση για την όξυνση που επιχειρεί στα ελληνοτουρκικά (αίτημα έκδοσης των οκτώ αξιωματικών, σόου στρατηγών στα Ίμια) είναι ότι γίνεται για εσωτερική κατανάλωση. Όμως, με καθεστώτα τύπου Ερντογάν ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος, όπως έδειξε και η κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου. Γι’ αυτό η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να παίξει στο παιχνίδι τη έντασης και να «παίζει» με αυτά τα θέματα για εσωτερική κατανάλωση. Οι λεκτικοί τσαμπουκάδες, στους οποίους επιδίδονται διάφοροι αρμοδιο-αναρμόδιοι, σε αυτά τα θέματα είναι αχρείαστοι και μπορεί να γίνουν επικίνδυνοι. Και βέβαια δεν εννοούμε τα όσα είπε τις τελευταίες ημέρες ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμένος, ο οποίος και ορθώς απάντησε στις προκλήσεις των γειτόνων μας. Δηλαδή τι θα έπρεπε; να μείνουν αναπάντητοι οι τσαμπουκάδες των γειτόνων μας, όπως διατείνονται μερικοί ; Αλλά πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας ότι απέναντί μας δεν έχουμε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Η Τουρκία είναι μια ιδιόμορφη χώρα και ο Ερντογάν εσχάτως εξελίσσεται σε απρόβλεπτο –και γι’ αυτό επικίνδυνο– ηγέτη, κάτι που δεν ήταν μέχρι πρότινος. Τελευταία ο Ερντογάν εμφανίζεται πολύ πιεσμένος. Έχει εσωτερικά προβλήματα (απόπειρα πραξικοπήματος, τρομοκρατία, η οικονομία του δεν πάει καλά), εξωτερικά προβλήματα (εμπλοκή στη Συρία, Κουρδικό) και οι σχέσεις του με την Ευρώπη είναι οριακές. Δεν ξέρουμε δε ακόμα πώς θα διαμορφωθούν οι σχέσεις του με τις ΗΠΑ επί Τραμπ. Η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να τον διευκολύνει να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση, κάνοντας εξαγωγή των εσωτερικών προβλημάτων του στο Αιγαίο. Αυτό ήταν –και πρέπει να εξακολουθήσει να είναι– βασικός κανόνας όλων των κυβερνήσεων από το 1974. Η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκή χώρα και υπερέχει σε όλους τους τομείς της Τουρκίας, παρά την οικονομική κρίση. Πρέπει να διασφαλίσει ότι και η νέα αμερικανική κυβέρνηση θα κινηθεί τουλάχιστον όπως και οι προηγούμενες, δηλαδή τηρώντας τις ισορροπίες και παρεμβαίνοντας όπου χρειάζεται
.
.
.