Πολλά έχουν γραφτεί για το πως μετά από έξι χρόνια μνημονίων και δανειακών υποχρεώσεων, οι Έλληνες πολιτικοί αρνήθηκαν να κάνουν γενναία άλματα μπροστά και να ξεπεράσουν τις εξελίξεις. Από τη στιγμή που ανέλαβε ο Γιωργάκης Παπανδρέου μέχρι σήμερα, οι ιθύνοντες πολιτικοί μας ταγοί τρέχουν πίσω από δόσεις των δανειστών, επιδίδονται σε τακτικισμούς και ηρωικές κορώνες για να βρεθούν λίγο αργότερα στο ίδιο αδιέξοδο.
Παπανδρέου και Τσίπρας: οι Αποτυχημένοι
Αν βάζαμε στη ζυγαριά των ευθυνών αυτούς που μας κυβέρνησαν, σίγουρα δυο άνθρωποι θα είχαν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή μας κατάσταση: Γιώργος Παπανδρέου και Αλέξης Τσίπρας.
Ο πρώτος κατάφερε να κερδίσει την θνήσκουσα Νέα Δημοκρατία μετά από 5 χρόνια διακυβέρνησης, γνωρίζοντας ότι αναλάμβανε τη χώρα σε μια πολύ κρίσιμη οικονομικά περίοδο. Επέλεξε τη μοιραία οδό της πλήρους κατάρρευσης από την ανηφορική οδό να πει στον ελληνικό λαό την αλήθεια και να προχωρήσει σε γενναίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, δείχνοντας καλή θέληση και στόφα ηγέτη. Η βίαιη πολιτικά έξοδος του από την εξουσία, τον καταγράφει ως τον πρώτο πολιτικό με βαριές ευθύνες για την είσοδο της Ελλάδας στο φαύλο κύκλο των Μνημονίων, καταδικάζοντας τον σε πανελλήνια ανυποληψία.
Ο Αλέξης Τσίπρας, από την άλλη πλευρά, αν και γνώριζε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από εκείνον της συμπόρευσης με την Ε.Ε., ακολούθησε την τακτική μιας ανερμάτιστης διαπραγμάτευσης χωρίς στόχους, ευνοώντας ουσιαστικά την άτακτη υποχώρηση του με θεαματικό τρόπο. Σε αντίθεση με τον Γιώργο Παπανδρέου, κατέβηκε ένα ένα τα σκαλιά της ουσιαστικής ελληνικής χρεωκοπίας εν γνώσει του, κερδίζοντας όμως πολιτικό χρόνο με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος και εκλογών προκειμένου να δώσει λαϊκό μανδύα έγκρισης των κινήσεων του από τον ελληνικό λαό.
Ούτε εκείνος φάνηκε δυναμικός αφού δεν προετοίμασε τη χώρα για μια περήφανη έξοδο ούτε όμως ανέλαβε το κόστος των λεγομένων του το προηγούμενο διάστημα, μιλώντας για αυταπάτες και μνημόνιο που δεν πιστεύει. Μπορεί ο πολιτικός του χρόνος να είναι μεγαλύτερος και η βοήθεια από το εξωτερικό αρκετή αλλά το αποτέλεσμα των επιλογών του θα έχει την ίδια κατάληξη: η Ιστορία θα τον καταγράψει ως έναν από τους αποτυχημένους πολιτικούς ζογκλέρ που πέρασαν από την καρέκλα του Πρωθυπουργού.
Σαμαράς: στους Τυφλούς, ο Μονόφθαλμος!
Η περίοδος διακυβέρνησης Σαμαρά είναι ίσως μια μικρή παρένθεση στην εξάχρονη πορεία της ελληνικής τραγωδίας μέσα στα Μνημόνια. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι σε αντίθεση με τον Γ. Παπανδρέου και τον Αλ. Τσίπρα, ο Αντ. Σαμαράς δεν είχε την καλύτερη δυνατή λαϊκή αποδοχή. Στις πρώτες εκλογές του 2012, μετά τη μεγάλη του στροφή προς την αποδοχή μιας μεταβατικής κυβέρνησης και την δέσμευσή του για συνέχιση του προγράμματος του Μνημονίου, δέχτηκε εκλογικό χαστούκι αναγκάζοντάς τον να κάνει δεύτερες εκλογές ένα μήνα μετά.
Η Νέα Δημοκρατία συγκυβέρνησε τότε με το ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου και την ΔΗΜ.ΑΡ. Τα 2,5 αυτά χρόνια απέδειξαν ότι ακόμη και υπό αυτές τις πολιτικά δύσκολες συνθήκες, ένας πολιτικός ηγέτης μπορεί να ανταποκριθεί, αφήνοντας έκθετο τον προκάτοχό του Γιώργο Παπανδρέου και τον Αλέξη Τσίπρα που ουσιαστικά τον επιβεβαίωσε σε όλα!
Δυστυχώς όμως, ο Αντ. Σαμαράς δεν είχε τη συμπαράσταση του κόσμου ούτε τη βοήθεια των δανειστών της χώρας προκειμένου να προχωρήσει και να ολοκληρώσει τη θητεία του.
Μετά τον Αλέξη Τσίπρα τι;
Αργά ή γρήγορα η διακυβέρνηση Τσίπρα θα λάβει τέλος. Ο πρώην πρωθυπουργός θα αναλάβει το κόστος μιας βαριάς ήττας που θα κληθεί να διαχειριστεί σε ένα ημιδιαλυμένο κόμμα. Η επόμενη κυβέρνηση, με βασικό κορμό τη Νέα Δημοκρατία θα κληθεί να διαχειριστεί μια δύσκολη εξίσωση, καθώς δεν θα έχει τα οικονομικά εργαλεία των προηγούμενων. Θα απαιτηθούν νέα μέτρα και στόχοι που δύσκολα μπορούν να παραχθούν, με αποτέλεσμα να αναζητηθούν ισχυρές τομές. Είναι αβέβαιο αν αυτές οι ισχυρές τομές μπορούν να γίνουν από μια κυβέρνηση συνεργασίας Κεντροαριστεράς-Κεντροδεξιάς.
Η ουσία είναι ότι μετά από έξι χρόνια, αναζητείται ένα ηγέτης. Ένας πολιτικός αρχηγός που θα ξεπεράσει τις εξελίξεις. Θα δημιουργήσει ο ίδιος τις εξελίξεις και θα δώσει στη χώρα αυτό που αναζητά: Έξοδο από την Παρακμή.
