Υπήρχαν καφενεία «πράσινα» και καφενεία «γαλάζια». Τα «κόκκινα» και τα «μαύρα» ήταν στις άκρες της πλατείας του χωριού και μικρά πολύ. Αυτό ήταν το… «παληό» καφενείο.
Σήμερα έχουμε το… «νέο». Το «παληό σύστημα καφενείων» και… πολιτικής τελείωσε Το τελειώσαμε. Με μια «νέα» «ΑΥΓΗ» ένας «νέος» Ήλιος Πολιτικής φώτισε το… «νέο καφενείο σε κάθε πόλη και χωριό… σε κάθε στάδιο και… ΣΧΟΛΕΙΟ».
Αυτή η «ΑΥΓΗ» φώτισε τις πλατείες με… «νέο» πρόσημο στα τραπεζάκια.
Από εδώ οι: «μενουμευρωπαίοι».
Από εκεί οι: «παμεΜαδουραίοι».
Για τους… σκεπτικιστές «τους… διανοούμενους», ας πούμε, «του καφενείου» υπάρχουν ξεχωριστά τραπεζάκια του… «νέου» τρόπου σκέψης και πολιτικής.
Από εδώ οι: «ευρωπαϊστές» – Μερκελιστές.
Από εκεί οι: «βενεζουελιστές» – Μαδουριστές.
Στις άκρες – άκρες τα «ολιγοπωλιακά» τραπεζάκια τα άλλοτε «γεμάτα κόσμοοοο»: οι «μνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί» ή αλλιώς: οι «Ναι, ναι» και οι «Όχι, όχι».
Αυτή η τελευταία κατηγορία καταργήθηκε με Πρωθυπουργική ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ερμηνεία Δημοψηφίσματος θέλησης ΛΑΟΥ: Είπαν ΟΛΟΙ ένα ηχηρό Μεγάλοοοο μόνο «ΝΑΙ» σε όλα. Γι’ αυτό δημιουργείται ΣΥΣΧΥΣΗ στα τραπεζάκια του «νέου» χωριού στην «ΑΥΓΗ» ενός «νέου»… πολύ – πολύ καθαρού τρόπου σκέψης και…πολιτικής
