Toυ Kωνσταντίνου Σιούμπουρα
Κατά πόσο έγινε στη χώρα μας αντιληπτή, στην ουσία και στον συμβολισμό της, η είδηση το ότι τουλάχιστον 500.000 άνθρωποι κατέβηκαν πριν από μέρες τους δρόμους της Ρουμανίας για να διαδηλώσουν εναντίον της διαφθοράς; Οι μαζικές αυτές εκδηλώσεις μπορεί να μην ανέτρεψαν την ρουμανική συμμαχική κυβέρνηση , η οποία αναγκάσθηκε να οπισθοχωρήσει και να αποσύρει το διάταγμα, με το οποίο συμβιβαζόταν για υποθέσεις διαφθοράς, ανέδειξαν όμως το τεράστιο πρόβλημα με τους «νταβατζήδες», που υπάρχει και στο πολιτικό σύστημα της Ρουμανίας.
Εδώ στην Ελλάδα , που χρόνια συζητάμε και … καταπολεμάμε τους «νταβατζήδες» το πιθανότερο είναι πως δυσκολευτήκαμε πολύ να καταλάβουμε πως είναι δυνατόν τόσος πολύς κόσμος να διαδηλώνει εναντίον της διαφθοράς. Διαχρονικά βέβαια είχαμε πολλές ευκαιρίες να βγούμε στους δρόμους και να διαδηλώσουμε για το μεγαλύτερο πρόβλημα που μας ταλανίζει, κατά πως μας είπαν και εξακολουθούν να λένε κυβερνώντες και μη . Αυτό της διαφθοράς. Δεν αισθανθήκαμε όμως ποτέ την ανάγκη να αφήσουμε την πολυθρόνα στο σαλόνι για ένα τέτοιο θέμα.
Από το 1974, δεν έγινε ποτέ καμία διαμαρτυρία για την διαφθορά! Ούτε καν το 1989, όταν οι αποκαλύψεις για το ΠΑΣΟΚ ήταν τόσο εκκωφαντικές που δημιούργησαν την σύμπραξη ΝΔ- Αριστεράς! Ούτε τότε ο κόσμος βγήκε στους δρόμους να διαδηλώσει εναντίον των σκανδάλων που είχαν πλημμυρίσει την δημόσια ζωή. Ούτε και με το κραχ του Χρηματιστηρίου ούτε και με τον νόμο «περί ευθύνης υπουργών» ούτε και με τις αιτίες, τις πραγματικές αιτίες, που έφεραν τη χώρα στην χρεοκοπία.
Στη χώρα μας ακόμη και οι «αγανακτισμένοι» φάνηκε να μπαίνουν στο «σύστημα» για να φέρουν στην εξουσία την νέα φουρνιά των «διεκδικητών». Δυστυχώς αν όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι κοινωνικοί μας «αγώνες» περιορίζονταν και εξακολουθούν να περιορίζονται στις προσωπικές διεκδικήσεις από το Δημόσιο ,το οποίο πάντα οφείλει κάτι παραπάνω στους πολίτες και δεν το δίνει. Κι εδώ που τα λέμε το Δημόσιο «μόνο μας τα παίρνει και τίποτε δεν δίνει», αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Στην πραγματικότητα μας ενοχλεί το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα επειδή δεν μας δίνει αρκετό μέρισμα από τα «κέρδη» και όχι επειδή ενισχύει την διαφθορά! Αγανακτούμε γιατί δεν διοριστήκαμε, (χωρίς αξιολόγηση) γιατί δεν βγήκαμε στην σύνταξη…στα 50, γιατί το κράτος δεν μας νομιμοποίησε το αυθαίρετο, γιατί δεν πήραμε αύξηση ή κάποιο επίδομα. Και την τελευταία επταετία, επειδή τα μνημόνια μας διέλυσαν, (κι αυτό είναι αλήθεια) αλλά και γιατί περιόρισαν και μερικά από τα «προνόμιά» μας. Θέλουμε να αλλάξουμε το ελληνικό κράτος; Θέλουμε να φτιάξουμε μια καλύτερη χώρα; Θέλουμε να έχουμε τιμιότερους πολιτικούς; Ας βγούμε στους δρόμους να διαμαρτυρηθούμε για την καθημερινή διαφθορά.
Από τον διπλανό που σηκώνει τον πάνω όροφο κατά παράβαση όλων των νόμων, μέχρι τον πολιτικό ή τον «νταβατζή» που είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά ή το λαμόγιο του Δημοσίου που ανεβάζει μόνος του το μισθό στις 20 χιλιάδες ευρώ το μήνα και το θεωρεί φυσιολογικό και απολύτως νόμιμο. Η χώρα αυτή θα αλλάξει μόνο όταν δούμε στο Σύνταγμα, έστω και 100 χιλ. ανθρώπους, να διαδηλώνουν υπέρ των μεταρρυθμίσεων, τις οποίες όλοι επιθυμούν, αλλά ουδείς εφαρμόζει, της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων, της σύνταξης στα 65 για όλους και της κατάργησης του «νόμου περί ευθύνης υπουργών».
Μόνο όταν οι Έλληνες αποφασίσουν οι ίδιοι ότι θέλουν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο από το διεφθαρμένο κράτος και τις καρκινικές «ευκολίες» που τους παρέχει. Αλλά τότε δεν θα μιλάμε για την Ελλάδα, αλλά για κάποια άλλη κοινωνία. Όπως αυτή της Ισπανίας, που χιλιάδες λαού κατέβηκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν υπέρ του ανοίγματος των συνόρων σε « πρόσφυγες και νόμιμους μετανάστες».
