Να που βρισκόμαστε και πάλι μπροστά σε ένα νέο σκηνικό αβεβαιότητας. Παρά τις δηλώσεις και τις κυβερνητικές διαρροές ότι κλείνει επιτέλους η συμφωνία με την τρόϊκα και την ανακοίνωση-διαβεβαίωση των τριών «οικονομικών» υπουργών, ότι την επόμενη εβδομάδα κατατίθενται τα νομοσχέδια για ασφαλιστικό και φορολογικό, η κατάσταση αντί να ξεκαθαρίσει δημιουργεί περισσότερα ερωτηματικά. Μάλιστα το σκηνικό περιπλέκεται ακόμα περισσότερο μετά το το αιφνιδιαστικό ταξίδι του πρωθυπουργού σε Παρίσι και Στρασβούργο , καθώς επανέρχεται στο τραπέζι η λογική της περιβόητης πολιτικής διαπραγμάτευσης.
Το ότι θα κατατεθούν στη Βουλή το φορολογικό και το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, χωρίς να υπάρχει πλήρης συμφωνία με την τρόϊκα με το επιχείρημα ότι δεχόμαστε τους στόχους του μνημονίου, αλλά εμείς αποφασίζουμε πως θα τους πετύχουμε, είναι σχεδόν δεδομένο ότι θα προκαλέσει εμπλοκή στη διαπραγμάτευση. Τουλάχιστον αυτό αποδεικνύει η μέχρι τώρα εμπειρία. Και γεννάται το μείζον ερώτημα: τι θα συμβεί αν η πλευρά της τρόικας εγείρει αντιρρήσεις στα όσα θα αναφέρονται στα νομοσχέδια; Θα υπάρξει νέος γύρος συζητήσεων; Θα προκληθεί μεγάλη καθυστέρηση και θα ναυαγήσουν οι προβλέψεις για κλείσιμο της συμφωνίας πριν από το Πάσχα; Θα πάμε στον Μάιο όπου μπορεί να «καούμε», όπως έχει τονίσει ο υπουργός Οικονομικών;
Ήδη οι δανειστές προειδοποιούν με διαφορετικά μηνύματα. Το ΔΝΤ λέει ότι η Ελλάδα θα είναι σε ύφεση και φέτος και προαναγγέλλει την παρουσία του στο νέο πρόγραμμα. Ο Β. Σόιμπλε τονίζει ότι πρέπει να ξεχάσουμε την αναδιάρθρωση του χρέους, ενώ η ΕΚΤ θέτει ως προϋπόθεση τη συμμετοχή του ΔΝΤ, αποκρούοντας την πολεμική της ελληνικής κυβέρνησης.
Πάντως όσες φορές στο παρελθόν η ελληνική κυβέρνηση πρόταξε τις δικές της κόκκινες γραμμές, αναγκάστηκε στη συνέχεια να τρέχει και να μη φτάνει. Με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της ανεκδιήγητης διαπραγμάτευσης Βαρουφάκη, που οδήγησε στα αδιέξοδα και τις τραγικές εξελίξεις του περασμένου καλοκαιριού. Τώρα, μετά από καθυστερήσεις μηνών, βρισκόμαστε πάλι σε ένα κομβικό σημείο, με την κυβέρνηση να αδυνατεί όπως φαίνεται να σηκώσει το βάρος μιας συμφωνίας και να προβάλλει ξανά το πολλαπλά αποτυχημένο τρικ των κόκκινων γραμμών.
Με τα περιθώρια να στενεύουν πλέον απελπιστικά ,ο κ.Τσίπρας που έχει τη συνολική ευθύνη δείχνει να μην προβληματίζεται από τα παθήματα της περυσινής διαπραγμάτευσης. Ας μην τρέφει όμως ψευδαισθήσεις. Η χώρα δεν αντέχει πια άλλες περιπέτειες. Και οι πολίτες που για έκτη χρονιά βιώνουν τις συνέπειες της κρίσης και θα κληθούν πάλι να πληρώσουν τα σπασμένα από τις περυσινές παλινωδίες, δεν πρόκειται να συγχωρήσουν μια ακόμα αδιέξοδη επίδειξη δύναμης, με καταστροφικές συνέπειες για όλους. Πρέπει να βρεθεί το συντομότερο λύση, πριν επιστρέψει ο εφιάλτης του περσινού καλοκαιριού. Η παράταση της αγωνίας και το «σκηνικό 2015» δεν θα ωφελήσει κανέναν.
