Πολλοί γνωστοί μου βγαίνουν από τα ρούχα τους κάθε φορά που ακούν τα διάφορα σποτάκια με τον προεκλογικό Τσίπρα. Και δεν εξοργίζονται για τα όσα έλεγε, αλλά για τα όσα πράττει από τότε που ανέλαβε την διακυβέρνηση του τόπου. Και φυσικά σε όλα αυτά επιχειρεί κι ένα αμπαλάζ, το οποίο τρελαίνει τον κάθε νοήμονα άνθρωπο.»Το πάντα εμείς κερδίζουμε» τείνει να γίνει το εθνικό μας μότο σύμφωνα με τις διαρροές του Μαξίμου.
Όλες οι κυβερνήσεις παραδοσιακά έλεγαν ψέματα. Για να κερδίσουν ψήφους, για να γίνουν αρεστές στους πολίτες, για να βολέψουν ημέτερους. Επί πολλές δεκαετίες οι προηγούμενοι κυβερνήτες αποδείχτηκαν κορυφαίοι πλασιέ. Μας πούλησαν κοπανιστό αέρα. Μετέτρεψαν με ένα μαγικό τρόπο τα φύκια σε μεταξωτές κορδέλες. Κοινώς μας φλόμωσαν στο ψέμα.
Όμως όλοι οι πολίτες, ακόμη κι αυτοί που δεν επέλεξαν στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις τον Τσίπρα, ήλπιζαν ότι επειδή είναι ένας νέος άνθρωπος θα αλλάξει κάποια πράγματα, θα απαλύνει την μίζερη και εξαιρετικά δύσκολη καθημερινότητα μας. Κι όμως ο τωρινός ένοικος του Μαξίμου αποδείχτηκε μία από τα ίδια. Ή πιο σωστά σε πολλά πράγματα χειρότερος. Καθώς η ηγετική ομάδα του Μαξίμου εκτιμά πως ομοιάζουμε με το συμπαθέστατο ψάρι τον χάνο, με περισσή ευκολία εκστομίζουν τόσα τερατώδη ψέματα.
Τελικά ποιος ευθύνεται για το φαινόμενο Τσίπρα, ή και για όλα τα φαινόμενα που χρόνια τώρα πέρασαν από το Μαξίμου; Αναμφίβολα ο κυρίαρχος λαός, ο οποίος αρέσκεται στο να ακούει ωραία λόγια και όχι να σκεφτεί ότι όλα αυτά που υπόσχονται δεν μπορούν να υλοποιηθούν.
Η αλήθεια είναι ότι επί πολλά, πάρα πολλά, χρόνια ζούσαμε σε ένα σύννεφο. Ποτέ δεν αναρωτηθήκαμε το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Ακόμη και σήμερα θυμάμαι τις θριαμβολογίες του κ. Παπαθανασίου στις αρχές του 2009, όταν η χώρα είχε ήδη εισέλθει στην κρίση κι εμείς πανηγυρίζαμε γιατί δανειστήκαμε ένα σκασμό δισεκατομμύρια. Λες κι αυτά τα χρήματα δεν θα τα πληρώναμε, αλλά θα μας τα χάριζαν.
Ποτέ τις προηγούμενες δεκαετίες δεν αναρωτηθήκαμε για την παραγωγική βάση της χώρας, αλλά απολαμβάναμε την επίπλαστη ευμάρεια και μας άρεσε να ακούμε ψεύτικες υποσχέσεις, τις οποίες κατά βάθος δεν πιστεύαμε.
Το μόνο που μας ενδιέφερε είναι να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα και όχι η δική μας. Τόσο μικρόμυαλοι αποδειχθήκαμε. Είμαστε μία χώρα βουτηγμένη στο ψέμα.
Άραγε μετά από έξι χρόνια κρίσης θα συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε κατ’ αυτό τον τρόπο, ή θα αλλάξουμε; Αυτό το ερώτημα έχω την εντύπωση ότι μάλλον θα γίνει εθνικό ζήτημα το επόμενο διάστημα.
Μιχάλης Κωτσάκος
