Του Φώτη Σιούμπουρα

Τα πρώτα μπλόκα των αγροτών είναι από τη  περασμένη Δευτέρα γεγονός και είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει κλιμάκωση τις επόμενες εβδομάδες. Έτσι, μέχρι τις αρχές Μαρτίου, όταν θα πρέπει να ξεκινήσουν και πάλι οι δουλειές στα χωράφια, η χώρα θα ξαναζήσει το ίδιο σκηνικό που κρατάει εδώ και 30 χρόνια. Οι αγρότες στους δρόμους, ορισμένοι πολιτικοί πάνω στα τρακτέρ, η κυβέρνηση θα προσπαθεί να βρει λύσεις του ποδαριού και κάποια στιγμή να ανοίγουν οι δρόμοι με νικητές και ηττημένους.

Στο μεσοδιάστημα θα έχει διαλυθεί η οικονομική ζωή του τόπου, θα καταρρεύσουν οι οδικές μεταφορές, θα προκληθεί διπλωματικό επεισόδιο με τους Βούλγαρους, θα είναι διαρκείς οι αψιμαχίες στα μπλόκα με τους οδηγούς, ενώ στη Βουλή θα ζούμε στιγμές κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης που έχουμε ζήσει ουκ ολίγες φορές. Με μόνη αλλαγή στα πρόσωπα που είναι στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση. Σε ετήσιο έθιμο τείνουν πλέον να  γίνουν  οι αγροτικές κινητοποιήσεις. Σαν μια γιορτή που έχει συγκεκριμένη ημερομηνία έναρξης και συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης. Αμέσως μετά τις γιορτές, όταν έχουν τελειώσει οι αγροτικές εργασίες, οι αγρότες «ζεσταίνουν τα τρακτέρ» και βγαίνουν στις εθνικές οδούς.

Βεβαίως και είναι αναφαίρετο δικαίωμα των αγροτών να διαμαρτύρονται για τα πραγματικά μεγάλα προβλήματα που έχουν, αλλά  η λογική των μπλόκων είναι πλέον άλλων εποχών. Μια παρατεταμένη αναταραχή στην οικονομική ζωή του τόπου απλά θα επιδεινώσει την κακή κατάσταση της χώρας και θα ενισχύσει την αβεβαιότητα.

Απαιτείται σύνεση απ’ όλες τις πλευρές. Οι αγρότες ίσως δεν θα πρέπει να τραβήξουν το σχοινί μέχρι να σπάσει. Όμως τα προβλήματά τους –και είναι πολλά- πρέπει να βρουν τη λύση τους. Η κυβέρνηση οφείλει πάνω απ όλα να διορθώσει τα λάθη που έχει κάνει στη φορολόγηση και στο ασφαλιστικό του αγροτικού τομέα. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός που κάποτε , ευρισκόμενος στην αντιπολίτευση, ανέβαινε στα τρακτέρ των αγροτών και υποσχόταν  λύσεις, αν κάποτε το κόμμα του ανέβαινε στην εξουσία, θα πρέπει να επιληφθεί των προβλημάτων και να δώσει απαντήσεις στους  αγρότες , που, ναι, σήμερα λιμοκτονούν, όπως και σχεδόν όλες οι επαγγελματικές τάξεις σ αυτή τη χώρα.