… Κι όμως δεν είναι ένα ακόμη συμβάν, ένα ακόμα εφηβικό δράμα από τα πολλά που συμβαίνουν γύρω μας. H δολοφονία του δεκατετράχρονου αγοριού σε χωριό της Θεσσαλονίκης από συνομήλικο « αδελφικό του φίλο» θα έπρεπε να μας είχε συνταράξει και προβληματίσει όλους. Και πάνω απ όλα την Πολιτεία.
Όχι μην υπεραπλουστεύουμε το συγκλονιστικό συμβάν και με «ελαφρά τη καρδία», όπως γίνεται σε τηλεοπτικές εκπομπές, αποδώσουμε το φονικό στην …σύγχρονη μάστιγα bullying ή σε εφηβικές μικροδιαφορές που είχαν μεταξύ τους οι δύο συγχωριανοί! Τα αίτια είναι βαθύτερα κι αυτά πρέπει να αναζητήσουμε και να αντιμετωπίσουμε. Έχουν σχέση με :
- Την αθλιότητα του ελληνικού σχολείου, στις τάξεις του οποίου στοιβάζονται μαθητές, που διδάσκονται απηρχαιωμένα προγράμματα και έχουν δασκάλους , που δεν γνωρίζουν πώς να αντιμετωπίσουν τον ευάλωτο ψυχισμό των παιδιών.
- Τις κλειστές κοινωνίες της ελληνικής επαρχίας (και όχι μόνο) που παραμένουν βουτηγμένες στην εσωστρέφεια της ημιμάθειας, της επιρροής από τα «σκουπίδια» της τηλεόρασης, της αναπαραγωγής των όσων επισυμβαίνουν στην «κερκίδα» , στις οθόνες των υπολογιστών και στις πλατείες των παιδικών συγκρούσεων.
- Την μη ενασχόληση των περισσότερων γονέων με τα παιδιά τους, τα οποία και αφήνονται μόνα τους να τα βγάλουν πέρα.
- Την Πολιτεία , που αδιαφορεί και περιμένει από την οικογένεια να επέμβει.
Το τραγικό συμβάν στην Γέφυρα Θεσσαλονίκης ας μας αφυπνίσει όλους. Ας μην επιτρέψουμε τη βία της καθημερινότητας να γίνει ανεξέλεγκτη μάστιγα παντού. Ας μην οπλίσουμε άθελά μας το χέρι κανενός παιδιού . Γιατί δολοφόνος δεν γεννιέται κανένα παιδί. Γίνεται…
