Η Αριστερά στην Ελλάδα είχε ως σημαία της το προνόμιο της μη επαφής της με την εξουσία. Διατηρούσε ακέραιο ένα νοητό ηθικό πλεονέκτημα, ακόμα κι όταν τα μικρομεσαία στελέχη της έμμεσα ή άμεσα είχαν σχετιστεί με το κραταιό ΠΑΣΟΚ των δεκαετιών του 80′ και του 90′. Η τωρινή κυβέρνηση Τσίπρα φαίνεται όμως πως τα ανατρέπει όλα.Το πείραμα της εξουσίας
Η ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015 ήταν περίπου αναμενόμενη μετά την προκήρυξη των εκλογών. Όμως, εκ του αποτελέσματος φάνηκε πως στην πρώην αντιπολίτευση δεν περίμεναν ποτέ ότι θα κυβερνούσαν πραγματικά. Μετά τις διακηρύξεις και τα συμβολικά μυστήρια στην Καισαριανή – στα οποία η Αριστερά διαθέτει επάρκεια- κλήθηκαν να διαπραγματευτούν με τους δανειστές και να συντονίσουν το κυβερνητικό έργο. Η αποτυχία ήταν προδιαγεγραμμένη αφού άνθρωποι με μηδενική γνώση και εμπειρία σε θέσεις ευθύνης κλήθηκαν να θέσουν σε εφαρμογή της ιδεαλιστικές τους κορώνες.
Έτσι, η κυβέρνηση του τόπου από ευθύνη έγινε πείραμα για μια φουρνιά ανθρώπων που είχαν συνηθίσει να έχουν το ρόλο του ντελάλη σε ντουντούκες απεργιών και του κινητοποιητή ταραχών. Η συσσωρευμένη ασχετοσύνη πολλών υπουργών προκάλεσε αδράνεια σε βασικά ζητήματα με τη χώρα να μοιάζει να λειτουργεί στον αυτόματο για πολλούς μήνες, την ώρα που όλοι οι οικονομικοί δείκτες κατέρρεαν.
Διαπραγμάτευση του ΝΑΙ σε όλα
Η πολυθρύλητη περήφανη διαπραγμάτευση, χωρίς ρεαλιστικούς στόχους και προϋποθέσεις όπως συμμαχίες, ιεράρχηση των στόχων κλπ. οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια την «αριστερή» διαπραγμάτευση σε συνεχόμενα Βατερλώ. Οι δανειστές είχαν σωστά προβλέψει ότι μια αριστερή κυβέρνηση θα μπορούσε πιο εύκολα να δεχτεί τις απαιτήσεις της, αφού δεν υπήρχε έξοδος διαφυγής πλην της αβύσσου που προοικονομούσε η δραχμή.
Νέο μνημόνιο, νέα σκληρά μέτρα με τις επιταγές των θεσμών για μεγάλα πλεονάσματα να γίνονται αποδεκτές και την ανάγκη για γρήγορα αποτελέσματα να φέρνει τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο δίλημμα: Νέοι φόροι ή έξοδος από την εξουσία; Η απάντηση σαφής: Διατήρηση της εξουσίας με κάθε κόστος.
Η ηθική είναι κάτι το σχετικό
Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς χάθηκε και μαζί του χάθηκε και ο βαρύγδουπος τίτλος «Πρώτη Φορά Αριστερά». Είναι ίσως το πιο παλαιοκομματικό και συντηρητικό κυβερνητικό σχήμα των τελευταίων δεκαετιών. Δεν έχουν περάσει ούτε μια μεταρρύθμιση που αξίζει κανείς να σταθεί και να θυμηθεί ύστερα από κάποια χρόνια. Τα πρωτοφανή ψέμματα και οι συνεχείς διαψεύσεις για τους ψηφοφόρους του δεν έχουν προηγούμενο. Η συγκάλυψη των ψεμμάτων και οι συνεχιζόμενοι διορισμοί ημετέρων προκαλούν το λαϊκό αίσθημα.
Ο Τσίπρας θα σταθεί στο πλάι άλλων ανάξιων πρωθυπουργών του βεληνεκούς Γιωργάκη Παπανδρέου, ατιμασμένος από την υποκριτική του συμπεριφορά. Κέρδισε το χειροκρότημα ενός ευρύτερου κοινού, αλλά στο τέλος γνωρίζει ότι μόλις τελειώσει η παράσταση θα φυγαδευτεί ως άλλος αποτυχημένος πρωταγωνιστής ενός επαρχιακού θιάσου, δεχόμενος τις ύβρεις και ενίοτε τα ζαρζαβατικά που πετούν οι θεατές. Γιατί απέδειξε πως η ηθική είναι κάτι το σχετικό.
