Tο δράμα των προσφύγων στη διαδρομή από την Τουρκία στην Ελλάδα, που οκτώ φωτογράφοι αποτύπωσαν με την φωτογραφική τους μηχανή παρουσιάζεται σε έκθεση φωτογραφιών (140) στο Μουσείο Μπενάκη και με την συνδρομή της «αλληλεγγύη-SolidarityNow» απόσήμερα έως τις 29 Μαϊου.
Oι 140 φωτογραφίες χωρίζονται σε τρεις διαφορετικές θεματικές ενότητες, κάθε μία εκ των οποίων χαρακτηρίζεται από ένα κυρίαρχο συναίσθημα. Η πρώτη ενότητα με τον τίτλο «Είσοδος» (Λέσβος Κως, Σάμος, Χίος, Οινούσες) κυριαρχείται από τον φόβο, καθώς πολλοί από τους πρόσφυγες δεν γνωρίζουν καν να κολυμπούν, βλέπουν για πρώτη φορά θάλασσα και οι αντιδράσεις τους είναι ακραίες.
Η δεύτερη ενότητα έχει τίτλο «Παραμονή» (κέντρα κράτησης, κέντρα προσωρινής φιλοξενίας, Πλατεία Βικτωρίας, καταυλισμοί) κυριαρχείται από τα αισθήματα αγωνίας και αναμονής. Και η τρίτη ενότητα, με τίτλο «Έξοδος» (Ειδομένη) κυριαρχείται από το συναίσθημα της ελευθερίας που ήδη μοιάζει να είναι τόσο κοντά.
Οι φωτογράφοι που συμμετέχουν στην έκθεση είναι οι: Γιάννης Μπεχράκης και Αλκης Κωνσταντινίδης (που πρόσφατα βραβεύθηκαν με το βραβείο Πούλιτζερ στην κατηγορία «Εκτακτη Επικαιρότητα»), Γιώργος Μουτάφης, Αγγελος Τζωρτζίνης, Enri Canaj, Μυρτώ Παπαδοπούλου, Ορέστης Σερέφογλου, Χλοη Κριθαρά-Devienne. Πολλοί από αυτούς συνοδεύουν τις φωτογραφίες με περιγραφές για τη στιγμή που τις τράβηξαν, αποκαλύπτοντας απίστευτες ανθρώπινες ιστορίες. Ιδού μερικές:
Σύρος πρόσφυγας κρατά στην αγκαλιά του τα δύο παιδιά του και προσπαθεί να αποβιβαστεί σε βόρεια ακτή της Λέσβου (Γιάννης Μπεχράκης)
Σύρος πρόσφυγας φιλά την κόρη του καθώς περπατά μέσα στην καταιγίδα προς τα σύνορα της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ, κοντά στο χωριό της Ειδομένης. 10 Σεπτεμβρίου, 2015. (Γιάννης Μπεχράκης)
«Είδα αυτό το παιδί χωρίς τις αισθήσεις του στο έδαφος. Γύρω του εθελοντές γιατροί που προσπαθούσαν να το επαναφέρουν κάνοντάς του τεχνητές αναπνοές για περισσότερα από 25 λεπτά. Νομίζω είδα οχτώ παιδιά ενώ τα σκάφη έφταναν συνέχεια φέρνοντας ανθρώπους στο λιμάνι. Οι εθελοντές έβαζαν τα παιδιά δυο-δυο ή ακόμα και τρία μαζί, στο ίδιο ασθενοφόρο. Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσα παιδιά ξεψύχησαν μπροστά μας εκείνο το απόγευμα. Το παιδί της φωτογραφίας δεν ξέρω αν τελικά επέζησε». Λέσβος, 2015. (Γιώργος Μουτάφης)
Σύρος πρόσφυγας κρατώντας ένα μωρό κολυμπά προς τη Λέσβο. 12 Σεπτεμβρίου, 2015. (Αλκης Κωνσταντινίδης)
Πρόσφυγες περιμένουν να καταγραφούν από την αστυνομία στο λιμάνι της Λέσβου. 6 Σεπτεμβρίου, 2015. (Αγγελος Τζωρτζίνη)
«Σε μια από τις τελευταίες βάρκες που έφτασαν στη στεριά υπήρχε ένα μικρό κορίτσι. Μόλις η βάρκα ακούμπησε την παραλία, ο κύριος έπιασε το κορίτσι μέσα από τη βάρκα και το έβγαλε προς τα έξω. Μετά από λίγη ώρα το ξύλινο πλοιάριο είχε αδειάσει με ασφάλεια. Όταν όλα είχαν ηρεμήσει, αναζήτησα τον ηλικιωμένο κύριο αλλά μάταια. Είχε φύγει». 23 Οκτωβρίου 2015. (Ορέστης Σεφέρογλου)
Φωτογραφία διαβατηρίου που άφησε πίσω του ένας μετανάστης διακρίνεται ανάμεσα στα φύκια σε παραλία της Λέσβου. 14 Σεπτεμβρίου, 2015. (Αλκης Κωνσταντινίδης)
Την ώρα που το κοινό της Αθήνας θα βλέπει τις 140 φωτογραφίες στον δεύτερο όροφο του Μουσείου Μπενάκη, μαζί με τις ζωγραφιές παιδιών που περιγράφουν όσα ζούσαν στη χώρα τους πριν το μεγάλο ταξίδι ένας εκ των συμμετεχόντων φωτορεπόρτερ, ο Γιώργος Μουτάφης, θα βρίσκεται σε ένα πλοιάριο στη Μεσόγειο, κοντά στη Λιβύη και θα καταγράφει τα κύματα φυγής από τη Λιβύη και την Αίγυπτο, βλέποντας ανθρώπους «που ταξιδεύουν με εισιτήριο την ίδια τους τη ζωή» όπως ανέφερε στο μήνυμα που έστειλε με αφορμή τα εγκαίνια της έκθεσης. «Τίποτα δεν έχει τελειώσει, γράφει. Είμαστε θεατές ενός δράματος σε πλήρη εξέλιξη. Τι θα κάνουμε για να το σταματήσουμε;»
