Τι μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο, μετά από μία βαρύγδουπη αποτυχία να φτάσει στην απόλυτη επιτυχία, με μία ομάδα, τη Λέστερ, που πέρσι πάλευε να αποφύγει τον υποβιβασμό, σε μία χρονιά που αναμενόταν να παλέψει και πάλι για τη σωτηρία της; Πώς ένας προπονητής, ο Kλαούντιο Ρανιέρι, που κατακρίθηκε ως «τελειωμένος», «ξοφλημένος» ,έχοντας αποτύχει παταγωδώς στην Εθνική Ελλάδος, μετουσιώνεται στον επιτυχημένο προπονητή για την ομάδα του οποίου παραμιλάει όλος ο πλανήτης; Η επιτυχία του Ιταλού προπονητή ίσως περιλαμβάνεται στα όσα, λίγα, είπε γι αυτόν και την τακτική του ποδοσφαιριστής της πρωταθλήτριας Λέστερ: «Ο κύριος Ρανιέρι, μας δίδαξε την αξία του να προετοιμαζόμαστε για κάθε αγώνα, μελετώντας τους αντιπάλους, εντοπίζοντας τις αδυναμίες τους. Αυτό σημαίνει ότι όταν αγωνιζόμαστε είμαστε πλήρως προετοιμασμένοι και αν δεν πετύχουμε, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κανέναν εκτός από τους εαυτούς μας».
Είπαν κι άλλα για τον Ρενιέρι. Ότι δεν ασκούσε ασφυκτική πίεση στους παίκτες του, ότι τους άφηνε χαλαρούς σε θέματα διατροφής, αρκεί να έδιναν τα άπαν των δυνάμεών τους στους αγώνες και τους χορηγούσε επιπλέον ρεπό , υποσχόμενος πίτσα στην πρώτη φορά που θα κρατούσαν ανέπαφη την εστία τους.
Το σημείο-κλειδί ήταν πως ο Ιταλός προπονητής προσέγγιζε τους παίκτες του τόσο στο πλαίσιο της ομάδας αλλά και σαν μονάδες, ατομικά.
Έκανε συνειδητή προσπάθεια να γνωρίσει και να έρθει κοντά στην ιδιοσυγκρασία του κάθε παίκτη ξεχωριστά, κάτι που τελικά απέδωσε, έχοντας παίκτες πλήρως συγκεντρωμένους και αφοσιωμένους.
Το να βοηθάς τους αθλητές σου να έχουν πάντα ισχυρά κίνητρα, να τους ανταμείβεις και να αναγνωρίζεις την προσπάθεια και τη δουλειά που κάνουν, φαίνονται πράγματα απλά, χιλιοειπωμένα. Όμως τελικά πόσοι το κάνουν αυτό; Και βέβαια πόσοι και πως ανταποκρίνονται σε όσα εσύ, προπονητής ή ο,τιδήποτε , επιδιώκεις να εφαρμόσεις. Η επικοινωνία βέβαια είναι το παν στις σχέσεις προπονητών-αθλητών, όπως και η εμπιστοσύνη. Για να μπορέσουν να σε εμπιστευτούν όμως οι παίκτες σου πρέπει πρώτα να τους εμπιστευτείς εσύ ο ίδιος. Είναι θέμα στρατηγικής του προπονητή να βρει πώς θα δημιουργήσει και θα εδραιώσει τις σχέσεις του με τους αθλητές του, να δουλέψει το ψυχολογικό κομμάτι.
Για να δημιουργήσεις κλίμα «νίκης» και επιτυχίας οφείλεις να έχεις θετική στάση απέναντι στους αθλητές σου. Και αυτό φαίνεται πως έκανε ο Ρανιέρι στη Λέστερ. Κάτι που δεν έκανε ή δεν πρόλαβε να κάνει με τους παίκτες της εθνικής μας ομάδας. Κάτι που φαίνεται πως δεν κάνουν ή δεν …προλαβαίνουν πολλοί σήμερα από αυτούς που διευθύνουν, κατευθύνουν ή ασκούν εξουσία. Ευκαιρία το «παράδειγμα Ρενιέρι» να ακολουθήσουν και άλλοι, έστω και καθυστερημένα.
