Eίναι να απορεί κανείς πως καταφέρνει και εξακολουθεί να «λειτουργεί» ακόμη αυτό το κράτος. Η αγορά έχει νεκρώσει, οι υπουργοί ασχολούνται περισσότερο με το «θάψιμο» -από τηλεοράσεως- των πολιτικών τους αντιπάλων και αδυνατούν να νομοθετήσουν. Το Προσφυγικό πνίγει τη χώρα, τα δικαστήρια εδώ και μήνες κλειστά, λόγω της αποχής των δικηγόρων, οι λογιστές απέχουν από την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων…Και συζητάμε ακόμη με τους δανειστές γα την αξιολόγηση, η οποία εξελίσσεται σε ένα διαρκές θρίλερ. Με την κυβέρνηση να υψώνει κόκκινες γραμμές, να εκφράζει πραγματικές η φανταστικές απειλές και στη συνέχεια να τρέχει να περισώσει ό,τι μπορεί. Φτάσαμε πάλι στο παρά πέντε και φως στο τούνελ δεν φαίνεται. Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν πλέον ότι η διαπραγμάτευση αποκλείεται να τελειώσει πριν το Πάσχα, παρά το γεγονός ότι οι αρμόδιοι υπουργοί, όπως ο κ.Τσακαλώτος προειδοποιούσαν ότι καιγόμαστε για να τελειώνουμε. Δημιούργησαν μια κρίση με το ΔΝΤ για να διαπιστώσουν πολύ γρήγορα ,όπως γινόταν πάντα άλλωστε, ότι ευρωπαίοι και Ταμείο καταλήγουν κάποια στιγμή σε ένα κοινό μέτωπο. Επιμένουν στην πολιτική διαπραγμάτευση ενώ έχουν διαπιστώσει ότι στο τέλος αν δεν συμφωνήσει και η τρόϊκα , είναι απλώς κουβέντες για εσωτερική κατανάλωση. Αυτή η διαρκής αβεβαιότητα όμως σκοτώνει ό,τι έχει απομείνει ζωντανό στην οικονομία. Η μια περιπλοκή διαδέχεται την άλλη, το τέλος της αξιολόγησης παραπέμπεται από εβδομάδα σε εβδομάδα, με τον κ.Τσίπρα και τους υπουργούς του να περιμένουν κάποια μαγική δύναμη που θα φέρει την πραγματικότητα στα μέτρα τους. Κανείς δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι αυτή η διαρκής παράταση των διαπραγματεύσεων και οι συνεχείς εμπλοκές είναι καταστροφικές για τη χώρα. Ότι πρέπει να μπει ένα τέλος στην αβεβαιότητα, μήπως και μπορέσουμε επιτέλους να δούμε τον πάτο του βαρελιού.
